بذر گیاهان دارویی مریم گلی عنبری بسته بندی خانگی

بذر مریم گلی یا گیاه آن را تهیه کنید. اگر می خواهید از بذر مریم گلی استفاده کنید، در اواخر بهار آن ها را در گلدان یا زمین بکارید. بذرهای مریم گلی را در عمق 4 سانتی متر بکارید. فاصله بذرها از هم باید 50 سانتی متر باشد.

اگر بخواهید از گیاه مریم گلی برای کاشت استفاده کنید، یک قلمه از آن جدا کرده و برای کاشت گیاه جدید از آن استفاده کنید.

خاک را آماده کنید. مریم گلی در خاک رسی غنی که زهکشی خوبی داشته باشد به خوبی رشد می کند. PH خاک باید 6 تا 6/5 باشد.

اگر از خاک رسی استفاده می کنید، سعی کنید آن را با مقداری شن و ماسه و مواد آلی مخلوط کنید زیرا باعث سبک شدن خاک می شود و زهکشی آن را بهبود می بخشد.

زمانی که گیاه مریم گلی کوچک است، باید خاک را مرطوب نگه دارید، ولی زمانی که گیاه مریم گلی به بلوغ رسید فقط زمانی که خاک اطراف گل خشک شد به آن آب دهید. مریم گلی گیاهی مقاوم است و تا حد زیادی خشکی را تحمل می کند.

در حالت ایده آل مریم گلی باید در نور کامل باشد، ولی در مناطق گرمتر در سایه هم زنده می ماند. اگر گیاه مریم گلی بیش از حد در سایه بماند، به صورت پایه دار رشد می کند و افتاده می شود، بنابراین اگر مریم گلی در جایی نگه داری شود که نور خورشید زیاد به آن نرسد می توان از چراغ های فلورسنتی استفاده کرد.چراغ های فلورسنتی باید در فاصله 5 تا 10 سانتی متری از گیاه قرار بگیرند.

اگر از چراغ های فلورسنتی فشار بالا یا چراغ های فشار بالای دیگر مثل متال هالید و سدیم فشار بالا استفاده شود، باید در 1 متری گیاه قرار گیرند.

چنانچه تکثیر به وسیله بذر انجام گیرد و بذر به صورت مستقیم در فصل پاییز کاشته شده باشند یا نشاء ها در فصل پاییز به زمین اصلی منتقل شده باشند، می توان یک سال بعد محصول را برداشت کرد. تحقیقات انجام شده در ایران نشان می دهد که در سال می توان سه بار محصول را برداشت کرد. اولین برداشت قبل از گل دهی و اوایل خرداد انجام

می گیرد. باید توجه کرد که در هنگام برداشت به ترتیب در تابستان و پاییز انجام

می گیرد. باید توجه کرد که در هنگام برداشت ، ساقه های چوبی که همراه با دیگر قسمت های گیاه است به طور آشکاری بر کیفیت مواد دارویی گیاه تأثیر می گذارد.

پس از برداشت در سایه و یا در خشک کن های الکتریکی خشک می شود. در سال دوم و سوم عملکرد برگ تازه 5/2 تا 3 تن در هکتار و عملکرد پیکر رویشی تازه 5 تا 8 تن در هکتار است.

بهترین زمان برداشت مریم گلی ظهر است چون دارای بیشترین اسانس می باشد.

مقدار اسانس حاصل از پیکر رویشی مریم گلی 8 تا 10 کیلو گرم در هکتار است.

گلدهی آن از تابستان تا پائیز ادامه دارد. رقم های پاکوتاه آن گل بیشتری تولید می کنند و به همین دلیل از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند.

مریم گلی دارای خواص دارویی پیشاب آور (ملایم )، قابض ، ضد التهاب ،بندآورنده خون ، مقوی عمومی ، محرک ، نیروبخش ، ملین ، ضدتشنج، پایین آورنده فشارخون ، قاعده آور، ضد عفونی کننده ، اشتهاآور، نشاط آور و… است .

مریم گلی در موارد عفونتهای مجاری تنفسی ، سوءهاضمه ،ضعف اعصاب،خستگی مفرط ، التیام زخم ها، قطع شیر، تنظیم قاعدگی ، نقرس ، رماتیسم ،استسقاء، تب نوبه ، دردهای عادت ماهیانه ،کم خونی ،افسردگی ، ورم کلیه ،عوارض یائسگی ، ترشحات قاعدگی زنان و لاغری به کار می رود.

مریم گلی عمل معده را تحریک می کند و به هاضمه یاری می رساند و خون راسریعتر به جریان می اندازد.

در استعمال خارجی به شکل لوسیون یا کمپرس برای ترمیم زخم ها وسرمازدگی ها، خراشهای پوست و بندآوردن شیر استفاده می شود.

کشیدن برگهای خشک مریم گلی به جای سیگار برای افراد مبتلا به تنگی نفس،سنگینی گوش و سرماخوردگی و اختلالات نزله و ورم های حلق ناشی ازسرما خوردگی مفید است.

دم کرده یا جوشانده 1 ـ 2 قاشق برگهای ساییده شده مریم گلی در یک لیتر آب به عنوان دهان شویه و غرغره در رفع التهابات دهان ، التهابات لثه و ورم لوزه و درمان برفک به کار می رود. از این جوشانده به عنوان شست و شو و ضدعفونی کننده دهان و التیام زخم های دهان و ناراحتیهای حلق استفاده می شود.

جوشانده 10 گرم برگ مریم گلی در 100 گرم سرکه قابلیت پایین آوردن قندخون در بیماران دیابتی را دارد.

دم کرده 30 تا 40 گرم برگ خشک در یک لیتر آب جوش پس از صاف شدن درصورت سوءهاضمه و به عنوان مقوی معده و جهت ضعف اعصاب یک فنجان تناول نمایند. خیسانده 1 تا 15 گرم برگ مریم گلی در نیم لیتر آب را در 20 گرم عسل یا شکر شیرین کرده برای درمان آنژین و ورم لوزه می توان از این محلول به صورت شست و شوی دهان استفاده کرد.